Diabelski pazur nazywany jest także czarcim pazurem , lub hakoroślą rozesłaną.
Rośnie w południowej Afryce na półpustynnych sawannach. W tych rejonach przez dziesięć miesięcy w roku panuje susza, a w pozostałych dwóch sporadycznie padają deszcze.
Diabelski pazur dla zwierząt dzikich i hodowlanych w tych rejonach jest cenną rezerwą wodną i paszową, w tych trudnych warunkach.
Od wieków ludy afrykańskie w lecznictwie domowym stosowali diabelski pazur. Surowcem leczniczym były bulwiaste korzenie spichrzowe.
Wykorzystywano je w leczeniu dolegliwości żołądkowych, chorób wątroby, nerek, pęcherza moczowego, a także dolegliwości stawów i kręgosłupa.
Na pustyni bulwy diabelskiego pazura pełnią rolę magazynu wody.
Co zawiera Diabelski pazur :
W związku z popularnością diabelskiego pazura i jego skuteczności w leczeniu dny moczanowej ( artretyzmu) oraz chorób reumatycznych. Zainteresowała się nim konwencjonalna medycyna naukowa.
W bulwach diabelskiego pazura stwierdzono obecność związków irydoidowych między innymi harpagozydu i harpagidu, a także flawonoidów, fenolokwasów, trójterpenów i wielu innych leczniczych substancji.
Badania farmakologiczne potwierdziły od dawna znane w lecznictwie ludowym właściwości lecznicze rośliny: przeciwzapalne, przeciwartretyczne i przeciwreumatyczne.
Stosowanie diabelskiego pazura normalizuje podwyższony poziom kwasu moczowego i cholesterolu we krwi u chorych z przewlekłymi schorzeniami nerek i wątroby, a także w miażdżycy.
Ma również działanie ogólnie odtruwające.
W wielu krajach Europy, Azji i Ameryki leki z bulw diabelskiego pazura uznano za oficjalne leki odtruwające, przeciwzapalne ( o podobnym działaniu jak kortyzon, lub fenylobutazon), przeciwreumatyczne i zapobiegające przerostowi prostaty.
Leki z diabelskiego pazura zalecane są także przy chorobach przewodu pokarmowego – zwłaszcza przy bezsoczności i niedokwaśności żołądka, a także w chorobach układu moczowego, a zewnętrznie przy wielu chorobach skórnych.
Uwaga:
Preparaty otrzymywane z diabelskiego pazura nie wykazują żadnego działania ubocznego, a jedynymi przeciwwskazaniami jest okres ciąży, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy oraz kamica żółciowa.
W tych przypadkach należy zachować ostrożność i stosować zmniejszone dawki.
W związku z popularnością stosowania bulw diabelskiego pazura , zbiory ich stały się głównym źródłem utrzymania mieszkańców pustyni Kalahari. Opracowano i ustalono limity zbioru bulw na określonym obszarze, a także metody zbioru niezagrażające wyginięciu diabelskiego pazura.
Prześlij komentarz