Kalanchoe pierzaste nazywane jest także żyworódka pierzastą, brifolium pierzaste, płodnolist pierzasty lub płodnolist kielichowy.
Dziko rośnie w strefie klimatu tropikalnego pochodzi z Madagaskaru, można ją spotkać w Ameryce Południowej, również w Chinach, Indiach.
W klimacie umiarkowanym uprawia się ją w szklarniach lub w mieszkaniach jako dość pospolitą roślinę ozdobną.
Kalanchoe to pierzasta roślina o charakterystycznych ciemnozielonych mięsistych liściach.
Żyworódka w medycynie ludowej była używana już przez ludy pierwotne zamieszkujące na Filipinach, wyspach Guam i Fidżi, a także w Meksyku i Nigerii.
Kalanchoe, jako roślinę leczniczą opisano już w jedynej z najstarszych ksiąg medycznych świata w indyjskiej Ajurwedzie.
Kalanchoe w Polsce nazywana jest żyworódka pierzastą nazwa prawdopodobnie wzięła się stąd, że roślina ta rozmnaża się, z małych roślinek które wyrastają na brzegach liści, bardzo łatwo odpadają i zakorzeniają się w ziemi.
Surowcem leczniczym jest miazga oraz sok ze świeżych liści lub szczytów pędów żyworódki.
Co zawiera żyworódka - Kalanchoe pierzaste :
Surowce zawierają flawonoidy, polisacharydy, kwasy organiczne, dość dużo witaminy C, sole mineralne bogate w cynk, miedź, selen i wapń, mangan, krzem oraz niezbadaną bliżej substancję bakterio, grzybobójczą i wirusobójczą.
Żyworódka - Kalanchoe pierzaste właściwości lecznicze :
Związki zawarte w surowcach mają działanie przeciwzapalne, regenerujące, biostymulująco, czyli zwiększają ogólną odporność organizmu.
Fitoterapeuci uważają, że żyworódka posiada najważniejsze właściwości liści aloesu oraz kwiatów rumianku, ponadto ma szczególne właściwości pomocne przy gojeniu ran.
Żyworódka przyśpiesza ziarnowanie i pokrywanie świeżym naskórkiem uszkodzonej skóry, oczyszczają ją jednocześnie z ropy i zmartwiałych tkanek.
Blizny powstałe po wygojeniu są mało widoczne i mniej wrażliwe na czynniki zewnętrzne. Preparaty wytwarzane z soku żyworódki mają zastosowanie w chirurgii, stomatologii i ginekologii.
Żyworódka - Kalanchoe pierzaste w leczeniu domowym :
W medycynie ludowej sok oraz miazga z żyworódki jest zalecana w leczeniu odleżyn, oparzeń a także żylakowatych owrzodzeń podudzi.
Przy bólach głowy można smarować czoło i skronie sokiem lub nalewką spirytusową. Oprócz smarowania zalecane jest picie soku po 20 kropli rano i wieczorem, lub można zjeść kawałek oczyszczonego liścia odpowiadający porcji soku.
Sok lub nalewka stosowana jest przy bólach reumatycznych, przy zapaleniu stawów, zaleca się smarowanie chorych miejsc.
Bardzo pomocny jest sok przykładany na oparzone miejsca.
Nalewkę można stosować do przemywania twarzy przy trądziku i różnych wypryskach a także przy piegach należy kilkakrotnie przemywać do momentu aż zjaśnieją.
Sok lub nalewka z żyworódki jest zalecana przy bólu zęba, przy paradontozie , nawet łagodzi ból gardła, chrypkę.
Stosowana jest do obniżenia cukru we krwi przy cukrzycy.
Opatrunki z gazy nawilżonej sokiem nakłada się na odkażone uprzednio rany, wrzody lub oparzenia dwa razy dziennie.
Żyworódka - Kalanchoe pierzaste postać leku :
Sok możemy otrzymać również z roślin uprawianych w doniczkach. Należy ściąć niezdrewniałe części łodyg z liśćmi, umyć pod bieżącą wodą, osuszyć, owinąć w papier i włożyć do lodówki na 7 dni. Po tym czasie wyjąć i wycisnąć sok w sokowirówce, otrzymany sok przefiltrować zlać do butelki i dodać 1/5 objętości , spirytusu.
Tak zakonserwowany sok można przechowywać w lodówce do jednego roku.
Miazgę lub sok można zmieszać z rumem lub olejkiem kokosowym i używać przy bólach głowy.
Natomiast przy bólach ucha należy kilka kropli soku zmieszać z mlekiem i dopiero używać.
Uwaga :
Nie powinno się używać wewnętrznie soku ani nalewki z żyworódki przy wysokim poziomie potasu w organizmie.
Prześlij komentarz