Kapar ciernisty jest gatunkiem rośliny należącym do rodziny kaparowatych i jego owoce mają właściwości lecznicze.
Występuje w półpustynnych rejonach środkowej Azji, zwłaszcza w tybecie, Turkmenistanie i Kazachstanie, a także w Azji Mniejszej i w zachodniej części Indii. W Europie kapary występują w rejonie Morza Śródziemnego i na Krymie.
W Afryce Południowej występuje Capparis coriacea którego owoce mają właściwości lecznicze.
Kapar jest niskim krzewem zimozielonym dorastającym do 1 metra wysokości. O rózgowatych gałązkach do 2 metrów długości płożących się na skałach, listkach owalnych do okrągławo-owalnych.
Małe przylistki u nasady ogonka liściowego są w większości przekształcone w krótkie ciernie.
Kwiaty ma duże białe lub białoróżowe o średnicy do 7 centymetrów. Osadzone na długich pojedynczych szypułkach wyrastających z nasady ogonka liściowego.
Kielich czterodziałkowy, cztery płatki korony, z licznymi pręcikami z czerwonymi nitkami, słupek jeden. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Owocem jest wielonasienna jagoda wielkości śliwki.
Surowcem leczniczym są najczęściej owoce i korzenie kaparów.
Co zawiera Kapar ciernisty :
Owoce kaparów zawierają glikozydy i enzym mirozynę, a także saponiny steroidowe, rutynę, dużo witaminy C i specyficzny, czerwony barwnik.
Korzenie natomiast zawierają glikozyd kapparydynę i duże ilości jodu, a kora i liście zawierają stachydrynę.
Kapar ciernisty właściwości lecznicze :
Surowce z kaparów mają działanie przeciw bólowe, przeciwreumatyczne, są używane w leczeniu żółtaczki i niedoczynności tarczycy.
Kapar ciernisty w leczeniu domowym :
Od wieków w medycynie ludowej jako leku, na Kaukazie i w Azji Środkowej, używa się owoców i korzeni kaparów. Natomiast zmieloną korą korzeni w Armenii leczy się reumatyzm i chorobę odzwierzęcą – brucelozę.
Korzenie kaparów używane są również w leczeniu schorzeń wątroby i śledziony. A w leczeniu cukrzycy wykorzystuje się gałązki i liście, nasiona stosowane są przy bólach głowy, w leczeniu tarczycy stosuje się owoce.
W wielu krajach Azji Środkowej z korzeni kaparów sporządza się odwar i leczy się nim żółtaczkę,
Z owoców sporządza się odwar i leczy się nim hemoroidy, a także używa się w leczeniu chorób dziąseł.
Sokiem z kwiatów smaruje się rany.
W Azerbejdżanie produkowany jest sok ze świeżych owoców konserwowany i jego używa się w leczeniu niedoczynności tarczycy czyli choroby Basedowa.
Sporządza się odwar z kory i używa się go w leczeniu różnego rodzaju nerwic, histerii. Świeżą korę korzeni żuje się przy bólach zębów.
Do przemywania trudno gojących ran i wrzodów stosuje się odwar z suchej sproszkowanej kory pędów lub korzeni.
Kapary mają zastosowanie nie tylko w medycynie ludowej, a także w gospodarstwie domowym, jego mięsiste pączki kwiatowe znane są jako przyprawa o słodko – kwaśnym lub pikantnym smaku. Po zbiorze marynuje się je w occie z dodatkiem soli i korzeni, albo przechowuje się zalane oliwą. Pączki po zakonserwowaniu nazywają się kaparami. Pikantny smak zawdzięczają łatwo ulatniającej się rutynie. Gotowe kapary są ciemnozielone z jasnymi kropkami, mają wielkość ziaren grochu.
Stosuje się je do : przyrządzania marynat, majonezów, do sosów, sałatek rybno – mięsnych, do jajek i potraw z pomidorami.
Jadalne są również marynowane owoce.
Mieszkańcy Azji Środkowej i Kaukazu marynują także młode, soczyste owoce. Jako zimną przekąskę i przyprawę ceni się na Kaukazie również młode, kwaszone gałązki z pączkami kwiatowymi. W Armenii i w południowej Europie powszechnie jada się również dojrzałe owoce.
Prześlij komentarz