Roślina wieloletnia wytwarzająca podziemne, czołgające się, obłe kłącza.
Szablowate liście osiągają do jednego metra wysokości.
Niepozorne kwiaty zebrane są w kolby wyrastające na szczycie pędu.
W naszym klimacie nigdy nie tworzą owoców. Roślina charakteryzuje się intensywnym aromatycznym zapachem.
Występuje na brzegach wód, na bagnach i wilgotnych łąkach.
Kłącze zbiera się wczesną wiosną, zanim tatarak wypuści liście.
Po oskrobaniu kłącza z pierwszej warstwy tkanki okrywającej kroi się w kostkę i suszy.
Składniki:
150 g suszonego kłącza tataraku
1 litr 70 % wódki zrobionej ze spirytusu i przegotowanej wody
100 g jasnego płynnego miodu pszczelego
Wykonanie:
Sto pięćdziesiąt gramów suszonego i pokruszonego kłącza tataraku wsypać do słoja i zalać litrem 70% wódki zrobionej ze spirytusu i przegotowanej wody.
Postawić w słonecznym miejscu na sześć tygodni, codziennie wstrząsając słojem. Po tym czasie płyn zlać filtrując przez bibułę filtracyjną.
Dodać sto gramów jasnego płynnego miodu pszczelego, dobrze wymieszać i pozwolić nalewce postać przez miesiąc w słonecznym miejscu.
Zlać do butelek, trzymać w miejscu chłodnym i ciemnym przez 6 miesięcy.
Działanie:
Działa wzmacniająco na żołądek, powoduje zwiększone wydzielanie soków żołądkowych, przeciwdziała niestrawności, potęguje apetyt. Dobrze działa w leczeniu zapalenia oskrzeli i zatok. Wzmacnia układ nerwowy i aktywizuje pracę mózgu. Pomaga w bólach kości, chorobach pęcherza i nerek.
Dawkowanie:
Pić trzy razy dziennie po trzydzieści kropli na niewielką ilość przegotowanej ciepłej wody.
Prześlij komentarz