Bylina dorastająca do dwóch metrów wysokości o pędach rozgałęzionych i często czerwonych. Liście są duże pierzaste, z wierzchu ciemnozielone, na spodzie białawe wełniaste.
Koszyczki drobnych żółtawych lub czerwonawych pachnących balsamicznie kwiatów skupione są na wierzchołku pędu w postaci dużej, rozgałęzionej wiechy.
Kwitnie od lipca do września.
Występuje na żyźniejszych glebach, na miedzach, a także w ogrodach.
Korzenie bylic wykopuje się w jesieni, ale do użytku służą tylko jego rozgałęzienia boczne.
Liście można używać przez cały czas, ale najlepiej w pierwszym okresie rozwoju rośliny.
Zawiera olejek lotny, żywicę, potas, białko, garbniki, witaminy ( A, B, C ).
Bylica piołun – rośnie dziko przy drogach, na nasypach. Korzeń ma gałęzisty, łodygę okrągłą, dość wysoką. Liście szaro białe, kwiaty żółte ukazujące się w lipcu. Zbierać w czasie kwitnienia lub tuż przed: Zawiera sole mineralne, potas, gorzką żywicę, olejek eteryczny, białko.
Składniki:
30 g rozdrobnionego ziela bylicy piołunu
5 g rozdrobnionego ziela bylicy pospolitej
1 litr 50 % wódki zrobionej ze spirytusu i przegotowanej wody
Wykonanie:
Trzydzieści gramów rozdrobnionego świeżego ziela bylicy piołunu i pięć gramów rozdrobnionego świeżego ziela bylicy pospolitej zalać w słoju litrem wódki ( 70 % ) zrobionej ze spirytusu i przegotowanej wody.
Odstawić w szczelnie zamkniętym słoju na dziesięć dni, w miejsce ciepłe ale nie nasłonecznione.
Po tym czasie zlać płyn i przefiltrować, rozlać do butelek szczelnie zamknąć , i odstawić na 6 miesięcy, aby nalewka dojrzała.
Działanie:
Ułatwia trawienie, pobudzając wydzielanie soków żołądkowych i żółci. W przewodzie pokarmowym działa bakteriobójczo i bakteriostatycznie.
Działa lekko moczopędnie i przyspiesza przemianę materii. Podawać można przy niedokwaśności, w nieżycie żołądka i jelit, w nawracających zaparciach, dolegliwościach śledziony, wymiotach a także biegunkach. Likwiduje katar żołądka i jelit.
Dawkowanie:
Pić łyżkę stołową trzy razy dziennie po jedzeniu.
Prześlij komentarz