Serdecznik – Serdecznik pospolity, lwie serce, lwi ogon, gęsia stopa (Leonurus cardiaca L.)

Roślina o kwiatach różowych, mających dolną wargę cętkowaną, purpurowo-białą, z żółtawym odcieniem.

Łodyga jest czerwono-fiołkowa, wewnątrz na przekroju pusta, czworokątna.

Liście głęboko wcinane, wyrastają parami naprzeciwko siebie, od spodu szare.
Roślina wydziela nieprzyjemny zapach. Serdecznik rośnie pod płotami, na śmietnikach, rumowiskach, w zaniedbanych parkach i ogrodach oraz czasem na brzegach lasów.


Ziele zbiera się w początkach kwietnia. Nie zbieramy roślin, których liście zaatakowane są przez mączniaka – wyglądają jak spryskane wapnem.
Ścina się wierzchołki roślin do 25 cm i liście rozetowe tuż nad ziemią. Surowiec się suszy.

Co zawiera serdecznik - skład i działanie:

Ziele jest źródłem kardenolidów, choliny, alkaloidów (stachydryny i leonuryny), garbników, saponin, antocyjanów i olejku lotnego.
Ma działanie słabo nasercowe, uspokajające i rozkurczające, także w bólach brzucha, utracie apetytu i zaparciach.

Serdecznik zastosowanie w lecznictwie domowym:

Lek roślinny polecany u osób w starszym wieku, w schorzeniach sercowo–naczyniowych o łagodnych objawach – szybkie męczenie się, przyspieszone bicie serca, kołatanie.
Działa również uspokajająco w nadmiernej pobudliwości nerwowej, charakterystycznej dla okresu przekwitania.

Serdecznik postać leku:

Napar - 1 łyżkę ziela serdecznika zalać szklanką wrzątku, pozostawić pod przykryciem 10 minut, odcedzić. Pić 2 razy dziennie po szklance naparu.

Napar z dodatkiem głogu - 1 łyżkę ziela serdecznika i 1 łyżeczkę kwiatów głogu zalać szklanką wrzątku, pozostawić pod przykryciem 10 minut, odcedzić. Pić 2 razy dziennie po szklance naparu.

Odwar z serdecznika - 1 ½ łyżki ziela serdecznika zalać 2 szklankami wody, gotować na wolnym ogniu pod przykryciem 5 minut, odstawić na 15 minut, przecedzić.
Odwar stosować do przemywań i okładów na rany, blizny, a także oparzenia I i II stopnia.

Ziołowa mieszanka nasercowa:
50 g ziela serdecznika
50 g kwiatów głogu
25 g ziela nostrzyka
25 g ziela pięciornika gęsiego
25 kwiatów lipy
20 g kwiatów arniki
20 g kwiatów bzu czarnego

Do termosu wsypać 1 ½ łyżki mieszanki ziół, wlać 2 szklanki wrzącej wody, zamknąć termos i odstawić na jedną godzinę. Pić napar po 1/3 – ½ szklanki rano i wieczorem po jedzeniu.
Napar można stosować przy zaburzeniach czynności serca w okresie przekwitania. Napar można także stosować w nadczynności tarczycy i nerwicy wegetatywnej.

Ziołowa mieszanka przeciwpadaczkowa:
50 g ziela serdecznika
50 g ziela jemioły
25 g kwiatów wrotyczu
25 g szyszek chmielu
25 g ziela ruty
25 g ziela bylicy pospolitej
25 g mięty pieprzowej

2 łyżki mieszanki ziół, zalać 2 ½ szklanki wrzącej wody, naparzać pod przykryciem 30 minut, przecedzić. Napar pić po 2/3 szklanki, 3 razy dziennie między posiłkami.
Można też 2 łyżki mieszanki ziół wsypać do butelki jasnego piwa i odstawić na noc do wytrawienia. Pić porcjami w ciągu dnia.
Napój w stanach epileptycznych, działa jako środek pomocniczy, skojarzony z przyjmowaniem odpowiednich leków syntetycznych przepisanych przez lekarza. Również jako środek uspokajający na sferę płciową nadpobudliwych kobiet i mężczyzn.

Ziołowa mieszanka o działaniu uspokajającym:
50 g ziela serdecznika
50 g liści melisy
25 g kwiatów lawendy
25 g rozdrobnionego korzenia kozłka
25 g szyszek chmielu
25 g mięty pieprzowej

Do termosu wsypać 1 ½ łyżki mieszanki ziół, zalać 2 ½ szklanki wrzącej wody, zamknąć termos i odstawić na 1 godzinę. Napar pić po ½ - 2/3 szklanki, 2 – 3 razy dziennie po jedzeniu. Napar stosować w stanach nadmiernej pobudliwości, niepokoju, uczuciu lęku, i w zaburzeniach snu.

Ziołowa mieszanka w dystonii wegetatywnej:
50 g ziela serdecznika
50 g dziurawca
25 g ziela krwawnika
25 g mięty pieprzowej
25 g liści orzecha włoskiego
25 g kwiatów rumianku

Do termosu wsypać 1 ½ łyżki mieszanki ziół, zalać 2 ½ szklanki wrzącej wody, zamknąć termos i odstawić na jedną godzinę. Napar pić po ½ - 2/3 szklanki, 2 – 3 razy dziennie, jedną godzinę przed jedzeniem. Napar stosować w stanach nerwicowych z przewagą zaburzeń narządowych, zwłaszcza przewodu pokarmowego.