Rumianek pochodzi prawdopodobnie z południowo-wschodniej Europy.
Dziko występuje prawie na całej półkuli północnej, skąd zawleczony został Ameryki Północnej i Australii.
W Polsce można go znaleźć na łąkach, przydrożach, ścierniskach, nieużytkach i polach uprawnych, jako chwast, szczególnie tam gdzie kiedyś był uprawiany.
Ze względu na duże zapotrzebowanie w lecznictwie jest również uprawiany, a odmiany uprawne są bogate w olejek lotny. Może być uprawiany w ogrodzie, jest rośliną jednoroczną, nie ma specjalnych wymagań co do rodzaju gleby, siany bywa na wiosnę lub w końcu lata, w miejscach słonecznych i gliniastej ziemi z domieszką wapnia.
Rumianek jest rośliną aromatyczną. Łodygę ma prostą, rozgałęzioną, liście pierzaste, delikatne. Charakterystyczny jest kwiatostan - koszyczek. Składa się z 2 rodzajów kwiatów, żółtych, rurkowatych, zebranych w „główkę” i białych – płatków,które ją okalają.
Rumianek pospolity różni się od innych gatunków tym, że dno koszyczka ma wewnątrz puste, a także miłym zapachem. Czas kwitnienia przypada na okres od maja do pierwszych przymrozków jesiennych.
Zbioru rumianku przeprowadzamy kilkakrotnie, co 2 dni, w miarę dojrzewania kwiatów, po południu w dni pogodne. Do zbioru nadają się koszyczki w pełni rozkwitłe, białe płatki nie powinny być stulone ani zwisłe. Zebrane koszyczki suszy się. Surowcem jest koszyczek rumianku.
Co zawiera rumianek - skład i działanie:
Koszyczki rumianku są źródłem olejku lotnego (jego główny składnik to chamazulen), flawonoidów, związków kumarynowych, choliny i farnezenu.
Rumianek działa przeciw zapalnie, wiatropędnie, przeciwskurczowo, odkażająco.
Rumianek zastosowanie w lecznictwie domowym:
Najczęściej stosowany bywa w postaci okładów i przymoczek w różnego rodzaju stanach zapalnych skóry, uszkodzeniach naskórka, w pęknięciach odbytu, oparzeniach słonecznych, w trudno gojących się głębokich ranach, w zapaleniu powiek, spojówek, do płukania pochwy w upławach, rzęsistku pochwowym, zapaleniu warg sromowych -oczywiście pomocniczo jeśli zaleci lekarz.
Do płukania jamy ustnej i gardła w zapaleniu dziąseł,gardła anginie. Kąpiel z rumianku z dodatkiem soli kuchennej dobrze działa w obrzmieniu nóg.
Doustnie przetwory rumianku stosuje się w stanach skurczowych żołądka i jelit,w nieżytach, w przewlekłym zapaleniu nerek i pęcherza moczowego, w bolesnym miesiączkowaniu,w schorzeniach alergicznych,jak katar sienny,alergiczne zapalenie spojówek. U niemowląt jako lek wiatropędny i w tzw kolkach.
Rumianek postać leku:
Napar - 1 łyżkę kwiatów rumianku zalać szklanką wrzątku. Pozostawić po przykryciem 10 minut, odcedzić. Pić 2 -3 razy dziennie po szklance naparu.
Napar z dodatkiem mięty - 1 łyżkę kwiatów rumianku i 1 łyżkę liści mięty zalać szklanka wrzątku. Pozostawić pod przykryciem 10 minut,odcedzić. Pić 2 -3 razy dziennie po szklance naparu.
Kataplazm - 4 łyżki kwiatów rumianku zalać ¼ szklanki wrzątku. Rozparzone ziele zawinąć w płótno i przykładać na chore miejsce.
Nalewka do płukania, okładów i przymoczek -. 2 łyżki kwiatów rumianku zalać szklanką spirytusu, odstawić na 14 dni, przesączyć. 1 -2 łyżeczki nalewki rozpuścić w szklance wody do stosowania zewnętrznego. Doustnie można przyjmować nalewkę 2 -4 razy dziennie po 30 kropli.
Napar z mieszanki - Przygotować mieszankę z kwiatu rumianku,liści szałwii i liści mięty w równych częściach. 1 łyżkę mieszanki zalać szklanką wrzątku. Parzyć po przykryciem 10 minut, odcedzić. Pić co 2 godziny po ½ szklanki naparu wg prof. Muszyńskiego na dolegliwości żołądkowe.
Rumianek pospolity wchodzi w skład wielu mieszanek ziołowych,Cholagoga, Normogran, Normosan, Pyrosan, Vagosan, Azulan i Chamofix. Często jest też stosowany w homeopatii.
Prześlij komentarz