Są to jednoroczne rośliny, pochodzące z Ameryki Południowej (z Andów Peruwiańskich). Przywiezione do Europy w XVIII wieku, szybko rozprzestrzeniły się na całym obszarze.
Obecnie pospolite i uporczywe chwasty ogrodowe i polne, powszechnie spotykane. Obie rośliny wykształcają rozgałęzione łodygi wysokościom 10 do 45 cm.
Liście ułożone naprzeciwlegle są ogonkowe, kształtu jajowatego, górne podłużne lancetowate, na szczycie zaostrzone, o brzegu ząbkowanym, spodem na nerwach owłosione.
Koszyczki kwiatowe drobne, na długich szypułkach, wyrastają pojedynczo na rozgałęzieniach pędów. Kwiaty języczkowe białe (zwykle 5 ), kwiaty rurkowe liczne, żółte. Roślina kwitnie od czerwca do jesieni.
Żółtlica owłosiona wyróżnia się szerszymi liśćmi, gęstym owłosieniem i nieco większymi kwiatami języczkowymi.
Surowiec stanowi świeże oraz suszone ziele obu gatunków żółtlicy, zebranych przed kwitnieniem.
Co zawiera żółtlica drobnokwiatowa - skład i działanie:
Ziele żółtlicy zawiera proteiny, składniki mineralne, witaminę C, flawonoidy.
Ziele ma działanie przeciwzapalne i przyśpieszające gojenie ran.
Żółtlica drobnokwiatowa zastosowanie w lecznictwie domowym:
W medycynie ludowej świeże, zmiażdżone ziele żółtlicy stosuje się przy różnych chorobach skóry, wypryskach i egzemach.
Przykłada się je w postaci okładów co drugi dzień przez tydzień.
Można również stosować okłady z wyciśniętego soku ze świeżych roślin. Natomiast do przemywania ran i wyprysków używa się naparu z suszonego ziela.
Napar. 1 łyżeczkę rozdrobnionego ziela żółtlicy zalać szklanką wrzątku, zaparzać pod przykryciem 15 -20 minut, odcedzić. Pić 2 razy dziennie po ¼ szklanki naparu.
Prześlij komentarz